Abimin kullandığı , çok sevdiğim bir lafı vardı.
Benim hakkımda ne düşünüyorsanız , Allah size bin katını versin... gibi birşeydi.
Hem dua , hem beddua esasında. Çok güzel ayna tutuyor insana. Hem de ikaz gibi aslında.
Ama ne yazık ki biz insanlar iyi düşünemiyoruz çoğu zaman , sebebi ise herkesin kapatamadığı bir yarasının oluşu ve bunu hep başkalarına bağlamaları.
Bir düşünelim...
Bugün kalktığınızda kendinizi çok başarısız hissettiniz ve gün içinde başarılı biri ile karşılaştınız. Ne düşünüyorsunuz? Sanki onun suçumu ? Sen de o hatayı yapmasaydın? Hadi yaptın telafi etmek için bir şey yaptın mı? Başaranın ne kabahati var , niye iç geçirdin şimdi? Bak işte böyle düşündüğün için hiç bir zaman onun kadar başarılı olamayacaksın.
Oysa ki iyi düşünsen , bak ne güzel başarmış diyip içtenlikle takdir etsen, hayranlıkla umut etsen belki de sende o kadar başarılı olabilmek için kendine cesaret vereceksin.
Yaşıtların evlenip çocuk yapmış olabilir, belki senin için zamanı değildir. Belki de sen hiç evlenmeyeceksin. Mecbur musun . Kalıplaştırma kendini. Senin başarın bambaşka yerde belki. Sırf sende onlar gibi olamadın diye iç geçiripte kötü dileklerde bulunma. Kendine iyi bak aynada , gülümse , istediğim ne varsa olacak de ! Takdir et , bak o yaptı , bende onu örnek alacağım de .... Diyebilir misin ? Yoksa oturup onla bunla dedikodu yapmak daha iyi mi geliyor.
Çoğunlukla hangi taraftasın? Başına gelenlerin sorumlusu olduğun kadar , karşına çıkan insanlarında sorumlusu sensin. İyi insan olmak, iyi düşüncelere sahip olabilmek , iyi görünmek ve iyilik yapmak ... Herkesin kendini tanıtma şeklidir ama asla gerçeği yansıtmaz .
Herkesin içinde kin duyduğu birileri, nefret ettiği davranışlar, sevmediği bir çok insan vardır. Ama sırf iyi gözükmek için karşısına geçip gülümserler. Sahte olmayı benimsemişiz , rol yapmaya çok alışmışız gibi duruyor şöyle bir adım geri adım atıp baktığımızda.
Evet günün sonunda , yastığa başımızı koyduğumuzda kimin hakkında ne düşünüyorsak bin katı bizim olsun ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder